Nowe włoski - ojej ojej! Co u mnie? Nocny post!

To nie post o włosach, ale miejcie chociaż zdjęcia... ;-)
__________
Noc.

Jest późno... i piszę. 

Do mojego uwielbianie dotyczącego nocy dochodzą nowe rzeczy. W zasadzie pisałam już kiedyś dlaczego tak bardzo kocham tę porę, kiedy wszyscy śpią, a za oknem jest czarno. Dzisiaj zrozumiałam, że kolejna rzecz przez którą kocham noc to czas. Często potrzebuję więcej dnia, czasu, wytchnienia i w nocy właśnie to znajduję. Teraz chce mi się spać, ale chcę też mieć chwile dla siebie. Jutro znowu wstanę i zaczną moje rozbiegane życie. Pojadę do Warszawy, nagram, coś tu tam powrót SZALEŃSTWO. A teraz jestem w moim pokoju. Jestem sama. Mam koc i komputer. Mogę zrobić co chcę! Co prawda powinnam montować, ale mogę też napisać post! Mogę pooglądać filmiki na youtube. Mogę zaplanować coś! Włączyć serial. Mogę być ze sobą.

Mogę pomarzyć i czuć, że nic nie muszę! Jutro, gdy wstanie słońce już będę musiała. Będzie tyle rzeczy.. tyle pracy... tyle trudności. Chciałabym żeby ta noc trwała wiecznie. Uważam, że zima ma coś w sobie z nocy, dlatego tak bardzo ją kocham. Smutno mi, że już się kończy. Robi się coraz cieplej, coraz gorzej. Zima to taka długa noc. Czas kiedy nikt nie mówi: "Zuzia! Wyjdź z domu, przecież jest ładna pogoda!", "Idź na spacer! Słońce świeci", "Rusz się z pokoju!"... Zimą jestem totalnie usprawiedliwiona. Mogę być sobą: ja, koc, pokój, filmy, ciepły kubek, pies.

Brakuje mi czasu na przemyślenie czegokolwiek. Moje dni są tak zapełnione, że chwila spokoju, ciszy, samotności zdarza się bardzo rzadko. Ale teraz... w nocy.. kosztem snu, który również bardzo kocham... mogę wszystko! 

Do pociągu zostały mi jakieś 3 godziny. Pakowanie, montowanie, porządek. Powieki lecą w dół.

P.S. Takie sobie włoski... jak wata cukrowa...