TYDZIEŃ NIE PISAŁAM - długi post: PIRACI, PNŚ, myśli ^^

Tydzień.

Minął tydzień. 

Dopiero teraz przyszła mi ochota na pisanie. Tak powinno się chyba robić, co nie? Masz ochotę - nagrywasz... Masz ochotę - piszesz... Hmm.. Byłoby pięknie. Nieważne. TĘSKNIŁAM! Potrzebowałam tego. Teraz klikając te literki czuję się bardzo dobrze. Pewnie chcecie usłyszeć jakieś kąski o telewizji, Warszawie, ludziach. No... Lepiej czasami milczeć. Nie wszystko jest takie idealne jak sobie wyobrażamy. Ale cóż.. w zasadzie cieszę się z wyjazdu do Warszawy, bo spotkałam wielu super ludzi i spędziłam miło czas. Wszystko ma swoje wady, zalety. Bunshee, świnka, kolorowo.

Chciałabym jednak zmienić tok tego posta i powiedzieć po prostu co czuję. W tym momencie jest dobrze. Zaskakująco dobrze. Wiem chyba skąd wzięły się moje ostatnie depresyjne dni. Chodzi o NADMIAR. Kiedy codziennie jesz swojego ulubionego batonika, nagle on traci smak. Kiedy cały czas czujesz swój ulubiony zapach, nagle nie pachnie on już tak samo. I trochę tak jest ze mną. Wszędzie jestem ja! W moim życiu cały czas ja. Mam już siebie dosyć. [to nie miało być takie emo wyżalanie, więc nie zrozumcie mnie źle] Chodzi o to, że wszędzie JA JA JA. Na ścianie pełno waszych fanartów. Wszędzie moja twarz. Nawet robienie sobie selfie stało się takie nudne.. Znowu ja, ta gęba, ta sama twarz, ukrywająca tyle uczuć. Uśmiech. Uśmiech zawsze i wszędzie. Cieszę się, że przy najbliższych nie skaczę jak kangurek. Nadmiar jest okropny. Ze wszystkim. Co za dużo to nie zdrowo nawet jeśli chodzi o szczęście lub fanów.

Powiedziałam w wywiadzie bardzo ważne dla mnie słowa "Moim priorytetem nigdy nie było być popularnym." Nadal podtrzymuję tą opinię. Rozumiem, że ktoś może tego nie rozumieć, a cała moja kariera wydaję się być wyścigiem po jak najwięcej widzów- nie. Na pewno -  nie. Ja po prostu kręciłam, bo kochałam, a przyszło samo. Nie wiem nawet kiedy to się zaczęło. Tak nagle! Przecież nadal pamiętam jak miałam czerwone włosy, siedziałam w kocu i czułam, że muszę coś nakręcić, bo nie wytrzymam. Tworzyłam sobie Szaloną Zuzię. Wszystko było tak mało znaczące... no ale nie dla mnie ^^

Znacie to uczucie, kiedy w wielkim mieście idziecie w tłumie i wszyscy mają was gdzieś? Jesteście tacy anonimowi. Tacy wolni. Nikt nie zwraca na Was uwagi. Możecie dłubać w nosie! hehe Straciłam taką możliwość. Dziwne. Mimo wszystko kocham kręcić. I chcę, dążę do tego, aby móc kręcić to co baardzo chcę i kiedy chcę. Przez ostatnie miesiące byłam tak zapracowana. Tyle roboty. Nie wiem jak dałam radę. Teraz trochę zwolniłam. Nadal czuję strach, ale to chyba chore kiedy boisz się i myślisz: "muszę nagrać Simsy, boże, kiedy ostatnio wstawiałam odcinek?" To ja mam panować nad tym, a nie to nade mną. Praca mnie trochę zjadła. Ale... jeszcze trochę! Do matur! Po maturach będzie pięknie. Tyle czasu.. tyle możliwości.. tyle przestrzeni. Pusta kartka i nowy trop. Tylko nie mogę zapominać, że to ja decyduję, a nie inni. Moje życie :) Jak miło mieć coś swojego.

P.S. Widzę u siebie manię pisania trzech kropek... Hmm... Lubię po prostu! :)