O blogu, smutku i farbowaniu.

To nie jest mój pierwszy blog. Kiedyś namiętnie prowadziłam blogi i wylewałam na nich swoje myśli. Tak naprawdę, blogi kojarzą mi się z depresją. Kiedyś aby pozbyć się wszystkich smutków, które miałam w głowie - wystarczyło napisać je w poście; czułam wtedy wielką ulgę. Mam wiele rzeczy, które nie potrzebnie zaprzątają mi umysł. Pisanie jest formą odstresowania się i pozbycia problemów. Nie wiem czy potrafię prowadzić bloga o czymś innym, niż o smutku. Zawsze zaskakiwały mnie blogi, które są wypełnione szczęściem i dawką optymizmu.  Nie rozumiałam wklejania zdjęć w takiej ilości, że tekst stawał się nagle jakby podpisem, czy też krótkim dodatkiem do całości.

Mimo wszystko zdjęcia są mi bardzo bliskie i nie ukrywam, że będą pojawiły się tutaj w nadmiarze. Prawdopodobnie jutro będę miała lustrzankę. Taką swoją - wymarzoną. Canon D70 i cztery piękne obiektywy. Oczywiście będę się bawić! Nie mogę się doczekać chodzenia z aparatem i robienia pięknych zdjęć. Będę wklejała je tutaj z nadzieją na pozytywny odbiór. Pewnie pojawią się też zdjęcia moich ubrań- tzw. outfitów - pokazywanie jak się dzisiaj wygląda, bo chyba to jest [nie wiadomo czemu] ciekawe. Nie wiem na ile mogę sobie pozwolić. Nie wiem czy mogę dużo pisać, bo przecież komu się będzie to chciało czytać. Nie wiem czy mogę napisać, że na majtki mówię: "gajtki", a na obiad miałam kulczaka. Kogo to będzie interesowało? Chciałabym przecież robić coś dla Was. Coś co się wam spodoba i będziecie do mnie zawsze zaglądać. Mam zamiar dodawać posty codziennie lub co 2 dni, tak abyście praktycznie cały czas mieli ze mną kontakt. Ten blog będzie po prostu o mnie. Będę pisała tutaj osobiste rzeczy. Swoje opinie, przeżycia i ciekawostki. Chcę napawać ludzi optymizmem. Mam nadzieję, że wchodząc na mojego bloga ludzie będą się uśmiechać... Stworzymy tutaj coś takiego, co jest już na youtube. Pewnego rodzaju wspólnotę, społeczność; miejsce, gdzie każdy może zajrzeć i się wypowiedzieć.

A jeśli chcecie usłyszeć wiadomość z ostatniej chwili- dzisiaj farbuję włosy ! Będę znowu brunetką. Naturalnie, ładnie i mimo, że mało "szalenie" to wydaje mi się, że szaleństwo mam w sercu, a nie na głowie. Liczę na pozytywny odzew. Ciekawe co wyjdzie na tej mojej główce po konfrontacji z fryzjerką - Olgą.

Pozdrawiam i całuję. XOXO

P.S. Za 12 dni świętujemy, 42 urodziny Jareda. :)