Podobno wszystko nas buduje i wzmacnia.
Każde doświadczenie życiowe jest wartościowe.
Z każdego zła można wyciągnąć naukę.
Blizny budują nasz tron czy coś...?
Jesteśmy silni przez ból który nas spotyka.
Uczymy się na błędach.
Całe życie to lekcja.
Kto przeżyje to cierpienie wygrywa...? Może jest jakimś superbohaterem albo jest nieśmiertelny?
No mam nadzieję, że tak.
Bo jak już wyjdę z tego to naprawdę chcę dostać pączki albo nagrodę dla dzielnych Skautów.
Puchar czekolady. Kwiaty, złoto czy nieśmiertelność.
Złoty znicz czy puchar Hogwartu. Wiatraczek jak u dentysty czy ciasteczko jak u logopedy.
Chcę magnes z gwiazdeczkę na lodówkę i odznakę super- harcerza.
Jakiś medal za 3 miejsce w skoku w dal. Albo chociaż dyplom z napisem "ona dała radę".
No mam nadzieję, że po tym gównie czeka mnie cokolwiek.
Jak nie...
to po co?
Zuzanna Borucka
Dla życia. Doświadczeń. Które często powtarzają się w jeszcze głupszych formach, a ludzie nadal się na to nabierają.
OdpowiedzUsuńTylko poza tymi okropnościami, czekają też najlepsze chwile na świecie. Wschód słońca nad wodą, który podziwiasz sama, albo robienie dziwnych potraw z przyjaciółmi, bardziej dla ich śmiechu niż smaku dania. To po to przeżywa się rozpacz i kryzys, żeby odbierać tysiąckroć bardziej te warte życia chwile.
Nikt nie daje medali, ludzie uznali to za przeżytek, tylko że to nie znaczy, że sama sobie nie możesz takiego sprawić. Napisać do siebie w momencie totalnego smutku i niezwykłej euforii, a po pewnym czasie wrócić do tych spisanych uczuć i zobaczyć, jak odległe są, co się po nich wydarzyło i ile jeszcze może się stać.
Wierzę, że dasz radę. Nie po to tyle przeszłaś, żeby się teraz poddawać. Jesteś niesamowita.
dla siebie. GO GIRL!
OdpowiedzUsuńDla miłości
OdpowiedzUsuńZuzka, to co piszesz zawsze odzwierciedla to, co ja czuję. Mój związek zaczął się wtedy, kiedy twój, zakończył się też mniej więcej wtedy, kiedy twój. Teraz prawie codziennie spędzamy razem czas, każdy pocałunek rozrywa mi serce, każde przytulenie, każde dobre i złe słowo. Raz słyszę, że mam wypierdalać i przez 3 dni rzygam z nerwów i płaczę na podłodze w łazience, a innym razem, że jestem najlepsza na świecie. Nie potrafię żyć w takiej relacji, też potrzebuję stabilizacji. Ciebie podziwiam za to, że widocznie miałaś siłę to zakończyć. Życzę ci bardzo dużo siły kochana, bo twoje filmy i posty zawsze mi jej dodawały. Jesteś wyjątkowa. Ja też. Czujemy za dużo i za mocno, wtedy kiedy powinnyśmy nie czuć, my dławimy się własnymi łzami nad ranem. Ale pamiętaj, kiedy płaczesz w poduszkę, są też inni, którym świat też się wali wtedy na głowę. I wszyscy z tego wyjdziemy, bo zasługujemy na szczęście. Zasługujesz na wszystko co najlepsze Zuziu, to nie z tobą jest problem, tylko w ludziach, którzy bawią się twoimi uczuciami.
OdpowiedzUsuńDla sadze że samej sibie. Nie warto patrzeć na innych wiem ze to egoistyczne ale nikt nie zatroszczy się o nas jak my sami. A na koniec ? Nie ma nic lepszego niż ta słodka satysfakcja ze się nie poddalismy i tylko my wiemy jak wiele nas to kosztowało !
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
aniolek4.blogspot.com
Po to,
OdpowiedzUsuńaby zacząć od nowa,
dla siebie,
dla szczęścia,
dla nowego początku.
Dasz radę Zuza!
Jeżeli ktos niszczy Ci zycie, nie jest warty ani chwili Twojej uwagi. Mamy jedno zycie, nie warto go marnowac na osoby, ktore na to nie zasługują.
OdpowiedzUsuńPo co?
OdpowiedzUsuńSzczerze mówiąc, nie wiem.
Sama tego do tej pory nie wiem.
Ale widocznie jest po coś.
Po to w końcu walczymy.
By było lepiej.
U mnie nie było fanfarów. Nagród, odznaczeń, czekolady...
Nie ma nic.
Wyszłam z tego połowicznie.
Może kiedy w końcu dobiję do brzegu, zostanę obsypana kwiatami.
Jedyne to, czego jestem pewna - jest trochę lepiej. Trochę lżej.
Trochę lżej się żyje.
Justyna.
Gdyby ci wszyscy zawistni ludzie wiedzieli przez co przychodzisz.. Zacznij wreszcie żyć kochana. Trzymaj się cieplutko.
OdpowiedzUsuń