dom

Jestem zmienna... Dlatego kocham rzeczy stałe.
Zadałam sobie teraz pytanie : Czego chcę w życiu?

milczenie...

po chwili pomyślałam o mojej regułce, którą zawsze recytuję ludziom, gdy pytają lub sama sobie, gdy o tym myślę:

"Chciałabym rozwijać moje pasje. Spełniać moje marzenia. Najpierw podróże. Długie - po całym świecie. Potem szalone pomysły. Dzieci po 40 albo wcale. Mieszkanie w różnych miastach i doświadczanie! Testowanie! SNIĆ!"

Ale tak naprawdę.... To już dawno jest nieaktualne.
Od paru lat to było moje główne marzenie, a teraz zrozumiałam, że chce rzeczy stałe.

Lubię coś co nie mija i coś co jest pewne. Lubię czuć stabilizację.
Lubię mieć dom, rodzinę, zwierzęta. Lubię coś co trwa i nie boję się, że się skończy.
Teraz śmiało mogłabym powiedzieć, że podróże chcę dopiero jak będę miała dom.
Chcę w końcu odnaleźć miejsce.
Już dokładnie 6 osób powiedziało mi, że nie zrobię się nagle szczęśliwa i spełniona, bo zmienię miejsce zamieszkania.
A ja głupia nadal w to brnę.
Czy boję się, że gdy zbudują wymarzony dom nagle stwierdzę, że "tutaj jest źle"?
Nie.
Do Wrocławia wprowadziłam się z myślą "to pierwszy przystanek, czekam na kolejne"
Do Poznania wprowadziłam się z myślą "oby to na krótko".

ale...

Wiem, że dom to będzie coś innego - coś czego nie chcę sprzedawać. Nie kwestionuje tego ile to jest warte. Nie myślę czy jest to "INWESTYCJA" i czy to się opłaca kupić.
Nie traktuję tego jak "ulokowanie pieniędzy" czy tego, że mam stąd bliżej do głupiej Warszawy.
nie.
Dom budowałabym z inną myślą.
Z myślą, że jest to NA CAŁE ŻYCIE.
ŻE JEST TO MOJA PIERWSZA PEWNA, STAŁA RZECZ.
Wiem już, że chcę być blisko rodziny.
Wiem, że chcę być blisko mojej wsi, mojego jeziora.

Wszędzie indziej czuję się nieswojo. Lubię miejsce gdzie spędziłam 20 lat. Kocham moją rodzinę.


Gdy mieszkasz w mieście wyjście na zakupy nie jest już wyjątkowe.
Wyjście do kina nie jest tak podniecające.
Przesyt.
Piękne było w moim życiu, że jechało się do większego miasta i spędzało cały fajny dzień tam.
Teraz to miasto jest... cały czas. Nie jest to wyjątkowe. Miasta są specyficzne.
Piękne na chwile.
Na dłużej - tracą urok.

Mieszkałam w 3 dużych miastach i niestety... wszystkie blakły bardzo szybko.
Moje miasteczko zawsze było, jest i będzie piękne.

Co dziwne... wieś nigdy nie traci uroku. Jak może się znudzić jezioro i las? Nieznane polne drogi i natura obok. To powietrze... Ten oddech, który się tutaj bierze jest piękny. Czysty.
Ten spokój.
Ten brak tempa i to piękno.
Życie na wsi jest takie cudowne.
Dziękuję, że wychowałam się tam gdzie się wychowałam.

Miasto nie jest piękne.
nie dla mnie

Chyba dzisiaj zrozumiałam jak ważne jest w życiu dla mnie... zrobienie miejsca, które będę czuła. Które będzie tym spokojnym, idealnym, bezpiecznym miejscem.
Dom.

Nigdy nie miałam tego idealnego domu. Chcę go stworzyć sama.
I fizycznie i psychicznie. I dla kogoś.
Chcę ludzi, zwierzęta, naturę i drewno.
Chcę żeby ktoś z rodziny zaskakiwał mnie w obiad by wprosić się na kawę.
Chcę żeby ktoś przychodził.
Chcę mieć podwórko, żeby wypuścić psa.

Nie chce mieszkać w klitce w środku miasta. Nie chce mieszkania.. Chcę dom

Dzisiaj zaczynam największy projekt mojego życia.
Budowa domu. Na całe życie.
Najpierw jednak długa droga przede mną, ale marzę o tym.
Cieszę się, że już wiem.

Zuzia