5:55

5:55
Obudziła mnie dziwna chęć na... kakao.

Wstałam i poszłam do kuchni.
Wzięłam mleko z lodówki.
Czekajcie, czekajcie.
Lodówkę mam w salonie.
Cofnęłam się do salonu.
Sięgnęłam po mleko i moje niemieckie kakao.
Podgrzałam w mikrofali, bo przecież na kacu nie będę włączać płyty elektrycznej.
TAK. Nie mam na gaz - MAM PŁYTĘ ELEKTRYCZNĄ.
We wcześniejszym domu miałam ogień. Prawdziwy ogień.
Jajecznica zawsze smakuje lepiej z ognia, niż z tej okropnej płyty grzewczej, gdzie jakieś ciepło czuje się tylko na numerze 9.
Nieważne.
Nie rozmawiajmy o tym gdzie gotuję makaron, podgrzewam sos czy smażę jajko.
to nie o tym post.
Post jest o KAKALE.

Popijam właśnie moje kakao z ogromnego, niebieskiego kubka. Umila mi to pisanie tego posta.
Lusia leży mi na łokciu i mruczy.
DZISIAJ.
Dopiero kiedy schlałam się na komunii kuzyna - zrozumiałam.

ZROZUMIAŁAM...

kota.

O tak. Zrozumiałam kota.

Na trzeźwo bym chyba nie dała rady.
Tak naprawdę - to nie kakao obudziło mnie o 5:55. To był Ryszard.

Nie rozumiałam dlaczego od kilku dni - właśnie o tak wczesnych porach - Ryś daje mi plaskacza. Wygląda to dokładnie tak, że śpi wtulony we mnie, a nagle jego łapka ląduje na moim policzku i wysuwa pazurki.
Okropny ból temu towarzyszący wkurzał mnie co ranek.
DZISIAJ.
Fakt, że chyba jeszcze napita - ZROZUMIAŁAM GO.
Zrozumiałam mojego kota.
Wiem, że brzmi to absurdalnie, ale tak było.
Mój kot zawsze rano ma włączony tryb polowania.
Skoro mnie obudził tym soczystym plaskaczem jak zawsze, a ja byłam pijana to tym bardziej stwierdziłam - DZISIAJ - TO JA ZAPOLUJĘ NA NIEGO.

Był zdziwiony.
Zawsze to on szukał okazji by wbić pazury w moje stopy wystające spod kołdry.
Dzisiaj to ja wbiłam pazury w jego kark.
Jak mu się to podobało...
Nie umiem Wam opisać pasji w jego oczach jak dałam mu gryźć rękę i drapać łokieć.
Odpychał się z całej siły tylnymi łapkami, mimo, że wcale go nie trzymałam.
On jednak pedałował conajmniej jakbym chwyciła go za łapki z całej siły.
Pewnie wyobrażał sobie wtedy, że jakaś sprytna i zwinna puma trzyma go w uwięzi i musi się wydostać.

Ryszard był dzisiaj szczęśliwy.
Miał równego sobie przeciwnika.
Powiem Wam, że zawsze o 6:00 budził mnie wkurw, bo kot mnie drapał w stopy.
DZISIAJ ZROZUMIAŁAM.
On zawsze o 6:00 idzie na polowanie.
Nie podoba mi się, że poluje na moje stopy. Muszę chyba skołować do domu jakieś antylopy czy coś, ale nieważne. Ryszard wydał mi się dzisiaj bardzo intrygujący.
Mimo, że mam podrapaną rękę to BYŁO WARTO.


I w sumie nawet gdy otwierałam nowe kakao zębami. Dopiero po chwili, gdy zęby mnie bolały spojrzałam na opakowanie. Znalazłam strzałeczkę i okazało się, że otwieranie jest całkiem proste.
Jednym ruchem można było otworzyć to cholerstwo, a ja zębami chciałam jak królik to wygryźć. Ach. Człowiecze instynkty. Najpierw siła, potem mózg.

Ryszard bacznie obserwował jak idiotycznie się zachowuję.
Gdy wyszłam z kuchni machnęłam nogą w jego drapaczkę.
Przyglądał się.
Odeszłam.
A on NAGLE ruszył wydrapać swoją drapaczkę jak nigdy.
INSTYNKT.
TAKI JEST WŁAŚNIE RYŚ.
RZĄDZĄ NIM ŻĄDZE.

Lusia jest spokojną księżniczką, a Ryszard jako przedstawiciel kociego, leśnego, syberyjskiego odcienia rasy - DZIKI JAK ICH MAŁO.

Wkurwiał mnie do dzisiaj.
Dopóki nie zrozumiałam, że moje stopy o tej 5:55 są dla niego jak dla tygryska bieganie za antylopą po pustyni.
Być może nadal nie będę chętnie wystawiać gołych stóp spod kołdry, ale...
ale już rozumiem!
Rozumiem mojego kota.


Ryszard - jeśli to czytasz...
JESTEŚ KOZAK, ale
ZACZEP MNIE JESZCZE RAZ O 5:55 NAD RANEM, A ZGINIESZ.

Zuzanna Borucka